Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ

– Հէյ Արամ, դուն գիտե՞ս, որ Նոր տարի է. երկու օր մնաց։
– Այո ժամանակը կը թռի։ Բայց սպասէ, ես չեմ յիշեր, թէ ինչո՞ւ կը նշենք Նոր տարին։
– Լաւ, ես քեզի կը պատասխանեմ, բայց դուն պէտք է ուշադրութեամբ մտիկ ընես ինծի։
– Խնդիր չէ, եղբայրս, գիտես, որ անհրաժեշտութեան պարագային, մտիկ կ’ընեմ։
– Դուն գիտէ՞իր, որ հին ժամանակներուն Նոր տարին Դեկտեմբերի 31-ին չէինք տօներ։
– Հապա ե՞րբ կը տօնէինք։
– Հին ժամանակներուն Նոր տարին նշուեր է մարտի 21-ին՝ գարնանային գիշերահաւասարի
  ժամանակ։
– Բայց ադ նոյնիսկ տարեվերջ չէ, ադ բոլորովին պատահական է։
– Այս ընտրութիւնը պատահական  չէ։
–  Լաւ
– Նախկին ժամանակներուն, հայ հեթանոս քահանաները, իրենց դիտարկումներու հիման վրայ,
   համոզուած էին, որ բնութիւնը կ’արթննար գարնան սկզբը։
– Շարունակէ։
– Stop, խօսքս մի՜ կտրեր։
– Ներողութիւն։
– Ինչպէս ըսի, հայերն այս օրը կը նշէին հանդիսութիւններով, որոնց ժամանակ կը փառաբանէին
  բնութեան զարթօնքը, հողագործներու աշխատանքը, կը դիմէին աստուածներուն՝ խնդրելով, որ տարին բեղմնաւոր ըլլայ։