ՏԱՍՆԸԵՐԿՈՒ ՏԱՐԻ ՎԵՐՋ
Մուշեղ Իշխան
Տասնըերկու տարի վերջ, իբրեւ պարոն մ’արդէն մեծ,
Ես կը մտնեմ սրտաթունդ՝ դպրոցէն ներս մեր նախկին,
Ուր բացուեցաւ իմ առջեւ գրերու լոյսն առաջին,
Ուր մանկութիւնն իմ ամբողջ պայքարեցաւ, երազեց։
Տասնըերկու տարի վերջ նոյնն է նորէն ամէն բան…
Ահա՜ սեղանըս մաշած, ուր հետքեր կան մատներէս,
Ծառերն ահա պարտէզի, որ եղան թառ յաճախ մեզ,
Եւ մեր հին զանգը խոշոր՝ որ կը կանչէր դասարան…
Ո՞ւր էք դէմքեր սիրելի, անցեալի քաղցր ընկերներ.
Ամայութի՜ւն է չորս դիս, հոս ինձ ո՜չ ոք կը ճանչնայ,
Հոս արդ օտար մանուկներ կը ցատկռտեն անտարբեր։
Դպրոցն իմ շէն օրերու, ինչպէ՜ս տխուր է հիմա,
Կարծես ամէն կողմ մահուան իջած է սուգն ու քամին,
Կարծես այցի եմ եկած անցեալիս գորշ դամբանին …
1937, «Կրակը» հատորէն
Խաղ
Անրի Դաւթեան, Դպրոցասէր վարժարան, 8-րդ դասարան
Հայոց այբուբենի գիրերու շարքին համապատասխանող թիւերուն համեմատ գտիր բանաստեղծութեան մէջ գործածուած հետեւեալ բառերը.
29-32-31-1-9-24-34-22-4
20-24-34-23-5-18 11-23-13-1-22
4-1-29-1-32-1-22
23-7-22
3-24-32-23
4-26-32-24-33
29-24-34-3
36-1-20-11
8-22-15-5-32-22-5-32
ա
բ
գ
դ
ե
զ
է
ը
թ
ժ
ի
լ
խ
ծ
կ
հ
ձ
ղ
ճ
մ
յ
ն
շ
ո
չ
պ
ջ
ռ
ս
վ
տ
ր
ց
ւ
փ
ք
օ
ֆ
Դեկտեմբեր 2024
3 Responses
Որքան, հարազատ~
Որքան, հարազատ~
Շնորհակալ եմ, նաեւ քանի որ կը հետեւիս Ծիծեռնակի պատանիներուն եւ երիտասարդներուն։