Նիկողոս Սարաֆեան. մաս Ա.

Լճեցի[1] ծնողներու զաւակ՝ Նիկողոս Սարաֆեան ծնած է 1900-ականներու սկիզբը[2], Պուլկարիա գացող նաւու մը վրայ: Մանկութիւնը ապրած է Վառնա. նախնական կրթութիւնը ստացած է տեղւոյն վարժարաններուն մէջ (Ճիէրճեան,Ազգ. վարժարան, Ֆրէրներու վարժարան): Համաշխարհային պատերազմին Սարաֆեան իր եղբօր հետ կը մեկնի Ռումանիա, այնուհետեւ կը թափառի զանազան քաղաքներ:
1919-ին ընտանեօք Պոլիս փոխադրուած է, յաճախած է Կեդրոնական վարժարան՝ աշակերտելով Յակոբ Օշականի: Աւարտած է Կեդրոնականը 1922-ին:

1922-1923 թուականներուն Սարաֆեան Փարիզ անցած է, ուր ապրած է իր ամբողջ կեանքը՝ աշխատելով իբր տողաշար:

Սարաֆեանի բանաստեղծութիւններու առաջին ժողովածուն՝ «Անջրպետի մը գրաւումը», լոյս տեսած է 1928-ին:

1930-40-ական թուականներուն փարիզեան «Մենք» շարժումի հիմնադիր խմբակին մաս կազմելէ ետք՝ Սարաֆեան յաջորդաբար հրատարակած է հետեւեալ գործերը՝ «Տասնչորս», «Իշխանուհին», «Տեղատուութիւն եւ Մակընթացութիւն», «Միջնաբերդ» եւ «Միջերկրական»: Ան նաեւ աշխատակցած է «Հայրենիք», «Զուարթնոց», «Նայիրի», «Անահիտ», «Բագին» եւ «Ահեկան» պարբերաթերթերուն:

Սարաֆեան գրած է արձակ եւ ոտանաւոր: 

Մահացած է Փարիզ, 16 Դեկտեմբեր 1972-ին:

Մահէն ետք հատորով հրատարակուած են Սարաֆեանի ամբողջական «Չափածոյ Երկեր»-ը, «Վէնսէնի Անտառը», «Տեսարանները, Մարդիկ եւ Ես»-ը եւ «Լոյսի Ցաւեր»-ը: «Վէնսէնի Անտառը» եւ «Լոյսի Ցաւեր»-ը ֆրանսերէնի թարգմանուած են:  

[1] Լիճք՝ Խարբերդի շրջանի՝ Ակն գաւառի գիւղերէն:

[2] Թէեւ տարածում գտած է, թէ Սարաֆեան ծնած է 30 Մարտ 1902-ին, սակայն ըստ մահուան վկայագիրին՝ ան ծնած է 14 Ապրիլ 1904-ին: Ըստ 1939-ին Փարիզի մէջ լոյս տեսած «Արդի Հայ Գրականութիւն Ա. Հատոր» ժողովածուին՝ ան ծնած է 14 Ապրիլ 1905-ին: