Դպրոցասէր վարժարան, 7-րդ դասարան
Աթենա եւ Շարլի Փերրօ
Արձակուրդին օր մը Լիմօժ գացինք ընտանիքով։ Այդ օրը, մեծ մայրիկիս տունը գացինք եւ կերանք։ Ժամանակ անցաւ եւ յանկարծ մեր մեծ մայրիկը մեզի ըսաւ.
«Գիտէ՞ք պզտիկներ, մեր շէնքը ծեր կին մը կայ, որ շատ տխուր է»։
Քիչ յետոյ մենք կ’ուզէինք ֆութպոլ խաղալ: Երբ վար իջանք շէնքէն, տեսանք ծեր եւ տխուր կին մը։ Կը կարծենք, որ շուկայ գացած էր, որովհետեւ երեք մեծ տոպրակ ունէր։ Շատ դժուար չէր հասկնալու, որ այդ ծեր կինն էր, որուն մասին մեր մեծ մայրիկը կը խօսէր։ Երեք տոպրակները առինք եւ իր գնումները տարինք իր բնակարանը։
Ծեր կինը շատ ուրախացաւ եւ մենք ալ։ Իրեն ըսինք. «Շնորհաւոր Սուրբ Ծնունդ»։ Մեզի ըսաւ. «Շատ շնորհակալութիւն, պզտիկներ»։ Եւ գացինք գնդակ խաղալու։
Անի Գոկդեդէ
Կաղանդէն մէկ օր առաջ մամայիս հետ խաղալիքի խանութ գացի, որ զարմիկներուս նուէր առնենք։ Յանկարծ պզտիկ տղայ մը տեսայ, որ տխուր էր, խաղալիքներուն կը նայէր։ Մօտեցայ եւ հարցուցի. ՙԻնչո՞ւ տխուր խաղալիքներուն կը նայիս՚։ Գլուխը կախ ինծի պատասխանեց. ՙմէկ հատ խաղալիք շատ կ’ուզեմ, բայց մամաս չի կրնար առնել, քանի որ շատ սուղ է եւ պէտք է, որ ամբողջ ըտանիքին նուէր գնէ, անոր համար իմ նուէրս չի կրնար առնել՚։ Մտածեցի որ պզտիկ տղայ է, կաղանդին նուէր պիտի չունենայ։ Ըսի. ՙԵթէ ուզես խաղալիքդ կ’առնեմ, բայց այլեւս տխուր մի ըլլար՚։ Ինծի նայեցաւ եւ շատ ուրախացաւ։ Գացի խաղալիքը գնելու, ուրիշ նուէր մըն ալ առի եւ իրեն տուի, ըսելով՝ ՙՇնորհաւոր Ամանոր եւ Սուրբ Ծնունդ՚։
Լարա ֆարհատեան
Ծնունդը տoնելու համար ընտանիքը հրաւիրեցինք մեր տունը։ Այդ պատճառով մայրս եւ ես գացինք ուտելիք գնելու. հաւ, գետնախնձոր, բանջարեղէն եւ կարկանդակ։ Հասանք գանձապահին քով եւ տարիքոտ կին մը տեսանք։ Իր ապրանքները դժուարութեամբ կը դնէր կառքին մէջ։ Հարցուցի անոր եթէ օգնութեան պէտք ունի։ ՙԱյո, շատ շնորհակալ եմ՚ ըսաւ, ուրախութեամբ։ Իր գնածները դրի կառքին մէջ եւ մինչեւ իր ինքնաշարժը տարի։ Իր ձեռքերը կը դողային։ Մեղքցայ իրեն։
Ուրախ էի, որ մէկուն օգնեցի։ Նորէն շնորակալութիւն յայտնեց մեծ ժպիտով մը ու ցտեսութիւն ըսաւ։
Լեւոն Պօկոսեան
Արձակուրդին օր մը ընկերս եւ ես դուրս ելանք հեծանիւ քշելու։ Տեսանք մարդ մը, որ դուրսը կ’ապրէր։ Մէկ անգամէն ընկերս եւ ես նոյն բանի մասին մտածեցինք։
Գացինք հայկական խանութ, որ իմ տան ճիշդ կողքն է, ու մէկ տոպրակ ուտելիք գնեցինք այդ մարդուն համար։ Տուինք իրեն ու շնորհաւորեցինք Սուրբ Ծնունդը։ Շատ ուրախացաւ ու մեզի բարի-բարի մաղթանքներ ըրաւ։
Մարի Մարթա Յարութիւնեան
Արձակուրդին, օր մը, ես տունն էի, յիշեցի, որ մայրս ըսած էր, որ պէտք է խանութէն ուտելիք գնէի։
Իջայ խանութ։ Առջեւը տիկին մը կար, անօթեւան էր։ Շատ մեղք էր։ Գութ ունեցայ անոր հանդէպ։
Գացի քովը, խօսեցայ իրեն հետ։ Շատ բարի տիկին էր։ Ինծի ըսաւ, որ ընտանիքի սէր չունի։ Անունը Աննա էր, մօտ 30 կամ 35 տարեկան էր, չեմ գիտեր, որովհետեւ չհարցուցի:
Իրեն տուի 30 եւրօ եւ ըսի՝ շնորհաւոր Սուրբ Ծնունդ։ Աստուած թող օգնէ քեզի։
Մելինէ Ֆորէլ
Այսօր 24 Դեկտեմբեր, Սուրբ Ծննդեան օր է: Այս գիշեր ժամը վեցին մեծ մօրս տունը Ծնունդը պիտի տօնենք ընտանիքով:
Բայց նուէրները փաթթելու ատեն կը տեսնենք, որ երկու նուէր կը պակսի, ուրեմն մայրս, քոյրս եւ ես օթոյով խանութ կ’երթանք:
Երբ որ խանութ կը հասնինք, մարդ մը կը տեսնենք անկիւն մը իր կատուին հետ: Իր քովը կ’երթանք, կը խօսինք, կ’ըսէ որ Մարգ կը կոչուի եւ որ 20 տարեկան է: Իրեն հետ խանութ կը մտնենք եւ իրեն համար կը գնենք հաց, ջուր, պտուղ, տաքուկ հագուստ եւ իր կատուին համար՝ ուտելիք: Երբ որ կ’երթանք մեր երկու նուէրները ընտրելու, իրեն համար ալ նուէր կ’առնենք։ Տուփի մը մէջ կը դնենք կարկանդակ, ծածկոց մը եւ իր կատուին համար խաղալիքներ: Գնումը վերջացնելէն ետք, տեղ մը կը նստինք եւ մեզի կը պատմէ, որ իր պետը գործէն արձակած է զինք եւ որ իր ընտանիքին հետ չի խօսիր: Յետոյ տուն կը վերադառնանք։
Ամէն մարդու կ’ուզեմ օգնել, բայց իրեն ուզեցի օգնել, որովհետեւ ասկէ առաջ, երբ որ այս խանութը կ’երթայինք, զինք կը տեսնէի. շատ բարի էր, ամէն մարդ իրեն կ’օգնէր։ Կը մեղքնայի իրեն:
Դաւիթ Մարկոսեան
Ես տղու մը զուարճանք պարգեւեցի, քանի որ ընկեր չունէր: Այդ տղուն անունը Յակոբ է եւ հայ է։ Ես մտածեցի որ կրնամ իրեն հետ մօտիկ դառնալ։ Ուրեմն գացի եւ իրեն հետ ծանօթացայ։
– Բարեւ, քու անունդ ի՞նչ է։
– Բարեւ, իմ անունս Յակոբ է։ Քո՞ւ անունդ ինչ է։
– Իմ անունս Դաւիթ է։ Կ’ուզե՞ս ընկերանանք։
– Այո, ինչո՞ւ ոչ։
Յետո մենք գացինք ֆութպոլ խաղալու: Իրարու հետ շատ խնդացինք եւ լաւ ժամանակ անցուցինք:
Սուրբ Ծննդեան օրը ես իրեն գնդակ նուիրեցի եւ ինք շատ ուրախացաւ:
Տեզիրէ Քանուն
Մեր շէնքին առջեւ ամէն օր կին մը կայ, որ գետին կը նստի իր սեւ շունին հետ։ Շատ տարիքով կին մը չէ։
Օր մը մօրս հետ շուկայ գացի եւ շունին համար առինք ճաշ, ջուր, հաց, ծածկոց եւ մեր տունէն ներքնակ։
Գացինք իր քովը եւ տուինք այս բաները։ Իրեն հետ նստեցանք քիչ մը եւ ըսաւ որ իր անունը Էլէնա է եւ շունին անունը Սթելա։ Ինք 28 տարեկան է։
Շատ խօսեցանք իրարու հետ եւ շատ ուրախացաւ։ Հիմա ամեն օր, երբ տեսնուինք, իրեն կը բարեւենք ։
Ես ալ շատ ուրախացայ, որովհետեւ դեռ կը յիշեմ ինչպէս շունը ուրախ էր, որ ճաշ կ’ուտէր եւ կինն ալ ուրախ էր եւ ժպիտ ունէր։ Ուրախ էի եւ դեռ ուրախ եմ գիտնալով, որ ուրիշին լաւ բան մը ըրի։
Սիլվի Յովսէփեան
Ես շատ կը սիրեմ օգնել աղքատներուն, ես կը մեղնամ, երբ զիրենք տեսնեմ:
Օր մը, դուրսն էի, տեսայ երեխայ մը եւ իր մայրիկը։ Երեխան պառկած էր իր մայրիկի գիրկը: Լացի։ Տեսայ խանութ մը, մտայ եւ մի քանի բան գնեցի ու նուիրեցի երեխային եւ մօրը։ Անոնք ուրախացան, ես ալ:
Ալեքս Կիւլամիրեան
Արձակուրդին լեռ գացինք դահուկելու։ Հոն, մարդ մը տեսայ, որ կ’ուզէր լարուղի (télésiège) նստիլ, բայց տոմսակը չէր անցներ։ Ես իմ տոմսակս տուի իրեն, ուրախացաւ, շնորհակալութիւն յայտնեց, նստեցաւ եւ կրցաւ դահուկ ընել։
Այդ մարդը տղայ մը ունէր, անունը Մանուէլ էր։ Ես եւ Մանուէլը իրարու հետ խաղցանք մինչեւ արձակուրդին վերջը։ Վերջին օրը եկաւ, իրարու ցտեսութիւն ըսինք։ Մինչեւ այսօր դեռ զիրար չենք տեսած։
14 Յունուար 2025